"Yıkılmadım Ama Ayakta Da Değilim!"

Annem yaklaşık 4 gün önce Hatay'a evde kalan özel eşyalarımızı almak üzere gitti. Telefon, resmi belgeler vb.

Tabii Hatay artık bir ölü şehir. Ne insanı, ne hastanesi, ne bankası, ne eczanesi ne de herhangi bir binası var... Sadece jandarmalar ve polislere dolu bir hayalet şehir.  Yalvar yakar tapuyu göstererek girme iznini almış. Girer girmez ise gördüğü görüntüyle şükretmiş. Hiçbir şey almasam da olur, buradan kurtulduk ya o bana yeter diye düşünmüş. Haklı da. 

Kurtulmamız bir mucizeydi. Evden eser kalmamış. Belki evin içini daha önce görmediğiniz için birazdan alta bırakacağım fotoğraflar size çok da bir şey ifade etmeyebilir. Ama size şöyle anlatayım; benim odam, mutfak ve salonun bir duvarı iç içe geçmiş durumda. Aynı zamanda salon ve çalışma odası arasındaki koridor yıkılıp salonla çalışma odasını birleştirmiş. Benim duvara gömmeli kitaplık ise duvarla beraber yatağımın üstüne düşmüş. Binalar ayakta duruyor diye sağlamlarmış gibi bir algı var. Halbuki sadece ayaktalar. Tuzla buz içleri. Ayakta olan binalarda da ölen bir sürü kişi var ve çıkabilenlerin hepsi de yaralı. Birinin kaburgası kırık, birinin bacağı vb...

Bizim blok bir kat aşağı çökmüş durumda. Aşağıya iliştireceğim fotoğrafta dikkat ederseniz görebilirsiniz. Önümüzdeki iki bloksa alt kattaki dükkan için kesilen kolonlar yüzünden tuzla buz oldu ve tam 105 kişi hayatını kaybetti. Bunların sorumlusu olan kişi ise hapse girip hemen sonra serbest bırakıldı. Diyecek tek kelime dahi bulamıyorum.

...

Hiç oyalanmadan telefonlarımızı ve diğer özel eşyaları eline kaptığı gibi alıp çıkmış annem. Zaten alınabilecek başka hiçbir şey de kalmadı ortada. Sağlık olsun. Şükür ki yaşıyoruz.

Lafın kısası sevgili Blog ailesi, telefonum geldi ve bu sayede hem eski bloğumu hem de babamla olan fotoğraflarımızı kurtarabildim. Bu bloğu yine kafama estiği gibi bu tarz yazılarla doldurmayı planlıyorum. Kitap ve film incelemelerime de nasip olursa diğer blogtan paylaşmaya devam etmeyi düşünüyorum.

Bir önceki yazıma yazdığınız güzel yorumlarınız için ne kadar teşekkür etsem az... Hepiniz benim için o kadar değerli ve o kadar özelsiniz ki... Tanıdığım tanımadığım herkesin yanımda olduğunu hissetmek çok ama çok özeldi. Bir önceki yazımda birini seviyorsanız söyleyin, hiçbir şeyi ertelemeyin demiştim. Sizi çok ama çok seviyorum!

Şimdi sizleri "Ayakta hiçbir şey olmamış." gibi görünen evimle baş başa bırakıyorum. Kendinize çok iyi bakın, sağlıcakla ve sevgiyle hoşça kalın!

SİTEMİZİN ÖNCEKİ HALİ:

SİTEMİZİN ŞİMDİKİ HALİ:

    Resme dikkatli bakarsanız sağdaki blokun soldakine göre bir kat daha aşağıda olduğunu görebilirsiniz. Öndeki iki bloksa tuzla buz zaten.